Ken je dat de hele dag door mama!!!! Ik hou heel veel van mijn twee jongens, maar heel soms is het mij ook even te veel. Dat herken ik niet van mijzelf. Ik zeg altijd dat het goed met me gaat, ben hard voor mezelf en vind het dan ook moeilijk om mezelf open te stellen voor mijn eigen emoties en gevoelens.

Onze oudste zoon is bijna vier jaar oud. Vanaf zijn geboorte een hele slechte slaper. We moesten hem altijd in slaapwiegen. Daarnaast was hij een huilbaby. Het grootste deel van de dag was hij aan het huilen. Oververmoeid? Honger? Wat is het? Dat maakt je als moeder onzeker. Ook de gebroken nachten waren niet makkelijk. De eerste 2,5 jaar had hij ook vaak oorontstekingen. Het slechte slapen is dan ook deels te verklaren. Nadat hij buisjes kreeg ging het slapen beter. Van 7 tot 11 keer per nacht uit bed naar 3 tot 5 keer per nacht. Wat een opluchting was dat. Andere vroegen me altijd: ‘Jeetje Joyce hoe houd je dit vol?’ ‘Uuhm tja je moet gewoon door. Je lichaam raakt gewend aan minder slaap’, zeg ik dan altijd.  Het slapen gaat bij hem nu gelukkig veel beter. We hebben dan ook van alles al geprobeerd om het slapen te verbeteren. Er zijn nachten dat hij doorslaapt, maar het komt ook nog regelmatig voor dat hij zo’n 1 tot 2 keer per nacht even wakker wordt.

Een half jaar geleden is ons jongste zoontje geboren. ‘Je zal wel enorm moeten wennen aan die gebroken nachten’ kregen we vaak te horen. ‘Nee hoor, die hebben we nog steeds dus kom maar op! ‘ De jongste sliep de eerste maanden best aardig. Wel moeten wij hem ook nog altijd in slaap wiegen net zoals bij zijn broer. Sinds twee maanden hebben we weer gebroken nachten. Ons vrolijke mannetje is ineens ontroostbaar. Wat kan dat toch zijn? Zo kennen we hem niet.  Het begon met een naar piep hoestje. Van de huisarts kregen we een puffer. Helaas kwam daar net voor de vakantie een oorontsteking bovenop. Zo zielig om te zien als je kleintje zoveel pijn heeft.

Heerlijk even vakantie

We zijn naar het appartement van mijn oma en opa geweest aan de Belgische kust. Elke ochtend zwemmen, heerlijke wandelingen maken, spelen op het strand. Meer heb je niet nodig. Nou ja, uitgerust zijn en slapen zou fijn zijn! Maar dat zit er helaas niet in. Op vakantie sliep de oudste soms ook even in de middag. Dat is fijn, dan kan mama ook even een powernapje doen. Het nadeel hiervan is dat hij ’s avonds niet voor 22:00 uur in bed lag. De jongste slaapt ook pas rond deze tijd. Hij heeft nog geen vast ritme en door zijn oorontsteking slaapt hij erg onrustig.

Wanneer we thuis komen blijven de nachten nog steeds erg onrustig. Om de 1,5 uur à 2 uur wordt hij wel wakker. Wat is er toch aan de hand. Nog een check bij de huisarts, maar gelukkig geen oorontsteking meer. Misschien heeft hij last van zijn tandjes die door gaan komen? Jeuk door zijn droge huid? Hij kan het ons helaas niet vertellen. Verkouden wordt hij wel weer, dus een verminderde weerstand is het hoe dan ook. Een week later blijkt hij toch weer een oorontsteking te hebben.

Ondanks de gebroken nachten gaan wij in de laatste vakantieweek van mijn man dagjes weg in eigen land. Onze oudste zoon geniet er enorm van en stuitert alle kanten op. Als het kind blij is, zijn wij dat als ouders ook. Toch zijn deze dagen erg vermoeiend.  Aan het begin van de week merk ik dat mijn eigen weerstand ook minder is door de vermoeidheid. Ik krijg dan altijd aften in mijn mond. Dit keer 2 grote achter in mijn keel. Vervelend maar ach we gaan gewoon door.

De realiteit

In het weekend hebben we niks gepland. Even rust en lekker thuis. Wauw mijn lichaam fluit me ineens enorm terug en heel mijn lijf doet zeer.  Ik ben even helemaal op. Mama kom je spelen? Mama zullen we naar de speeltuin gaan? Sorry schat nu even niet! Mama is moe!

Ik wil er niet aan toegeven, maar mijn energie is ver te zoeken. Zo ga ik het niet vol houden om fulltime de laatste drie weken van de vakantie alleen voor de kinderen te zorgen. Om hulp vragen doe ik liever niet. Wij hebben gekozen voor kinderen dan is het ook onze taak om voor ze te zorgen. Maar ik moet iets. Dan toch maar een stapje terugnemen en wat meer voor mezelf zorgen. Wat meer me-time momenten pakken en even ‘bijslapen’ nu mijn man nog thuis is. Zo ga ik ‘s middags even naar bed en ‘s avonds ook vroeg slapen.  Dat heb ik twee dagen lang gedaan. Daarnaast flink wat fruit en groenten gegeten voor de vitamines.

Ik ben er nog niet helemaal qua energielevel, maar ik heb mezelf herpakt. Deze mama heeft weer energie om met de kindjes te spelen! Hup en door! 

• 

•